To βιβλίο δεν το είχα διαβάσει. Είχα διαβάσει όμως το "πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου" του Σκαμπαρδώνη, σκόρπιες πληροφορίες από δω κι από κει, ένα δύο άρθρα σε εφημερίδες..Είχα δει και την ταινία του Γαβρά..Πήγα επιφυλακτική στο Εθνικό, σκεφτόμουν, ακόμα μια ταινία που φέτος το χειμώνα γίνεται θεατρικό στην Αθήνα, έγινε μόδα κι αυτό..Κι όμως! Είμαι ακόμα βυθισμένη σε εκείνη τη μαγική εποχή του 1963 και περπατώ στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, ακούω τις φωνές του πλήθους, βλέπω το Γιάγκο και το Βάγγο με το τρίκυκλο τους να με προσπερνούν κι όλους τους φτωχοδιάβολους της πόλης να στέκονται απέναντι μου ολοζώντανοι. Η Έφη Θεοδώρου πέτυχε τις δύσοσμες αναθυμιάσεις από τα γεγονότα της εποχής να τις μετουσιώσει σε μια εξαιρετική παράσταση, συνεπικουρούμενη από τους εξαιρετικούς ηθοποιούς της. Μπράβο!
Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013
Ζ του Βασίλη Βασιλικού στο Εθνικό Θέατρο
Πεινώ σημαίνει αρχίζω την ζωή απ´ την αρχή. Ζητώ ξανά να φάω. Θέλω ξανά δικαιοσύνη, ισότητα, ειρήνη.
Ζ
του Βασίλη Βασιλικού
To βιβλίο δεν το είχα διαβάσει. Είχα διαβάσει όμως το "πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου" του Σκαμπαρδώνη, σκόρπιες πληροφορίες από δω κι από κει, ένα δύο άρθρα σε εφημερίδες..Είχα δει και την ταινία του Γαβρά..Πήγα επιφυλακτική στο Εθνικό, σκεφτόμουν, ακόμα μια ταινία που φέτος το χειμώνα γίνεται θεατρικό στην Αθήνα, έγινε μόδα κι αυτό..Κι όμως! Είμαι ακόμα βυθισμένη σε εκείνη τη μαγική εποχή του 1963 και περπατώ στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, ακούω τις φωνές του πλήθους, βλέπω το Γιάγκο και το Βάγγο με το τρίκυκλο τους να με προσπερνούν κι όλους τους φτωχοδιάβολους της πόλης να στέκονται απέναντι μου ολοζώντανοι. Η Έφη Θεοδώρου πέτυχε τις δύσοσμες αναθυμιάσεις από τα γεγονότα της εποχής να τις μετουσιώσει σε μια εξαιρετική παράσταση, συνεπικουρούμενη από τους εξαιρετικούς ηθοποιούς της. Μπράβο!
To βιβλίο δεν το είχα διαβάσει. Είχα διαβάσει όμως το "πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου" του Σκαμπαρδώνη, σκόρπιες πληροφορίες από δω κι από κει, ένα δύο άρθρα σε εφημερίδες..Είχα δει και την ταινία του Γαβρά..Πήγα επιφυλακτική στο Εθνικό, σκεφτόμουν, ακόμα μια ταινία που φέτος το χειμώνα γίνεται θεατρικό στην Αθήνα, έγινε μόδα κι αυτό..Κι όμως! Είμαι ακόμα βυθισμένη σε εκείνη τη μαγική εποχή του 1963 και περπατώ στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, ακούω τις φωνές του πλήθους, βλέπω το Γιάγκο και το Βάγγο με το τρίκυκλο τους να με προσπερνούν κι όλους τους φτωχοδιάβολους της πόλης να στέκονται απέναντι μου ολοζώντανοι. Η Έφη Θεοδώρου πέτυχε τις δύσοσμες αναθυμιάσεις από τα γεγονότα της εποχής να τις μετουσιώσει σε μια εξαιρετική παράσταση, συνεπικουρούμενη από τους εξαιρετικούς ηθοποιούς της. Μπράβο!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
